Kefalonian Paths

H Κεφαλονιά εκτός από τις μοναδικές αντιθέσεις στο ανάγλυφό της, «κρύβει» ένα σπουδαίο γεωλογικό θησαυρό, ιδιαίτερα στο Ανατολικό κομμάτι της. Συγκεκριμένα στη περιοχή μεταξύ των χωριών Πουλάτα και Καραβόμυλος, υπάρχουν αρκετά σπήλαια και βάραθρα τα οποία δημιουργήθηκαν στην πάροδο εκατομμυρίων ετών. Η δημιουργία αυτών, οφείλεται στα μαλακά ασβεστολιθικά πετρώματα της Κεφαλονιάς και στις διαβρώσεις που υφίστανται αυτά από την ροή των υπόγειων ποταμών που διασχίζουν το νησί.  Κάποια απ’ αυτά όπως η Μελισσάνη και η Δρογκαράτη , ( τουριστικά αξιοποιήσιμα από το 1963 ) τραβούν το ενδιαφέρον χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο. Το σπήλαιο Ζερβάτη ,  είναι ένα εγκατακρημνισιγενές βάραθρο το οποίο εντοπίζεται στο νότιο τμήμα του οικισμού του Καραβόµυλου,  ένα σχετικά μικρό σπηλαιοβάθρο αλλά εξίσου όμορφο το οποίο διατηρεί δύο μικρές λίμνες  µε υφάλμυρο νερό . Σε υψόμετρο περίπου 15 μ και σε απόσταση σχεδόν 250 μ από τη θάλασσα. Αποτελεί τμήμα του ευρύτερου καρστικού δικτύου της περιοχής της Σάμη

  Στη Σκάλα Κεφαλονιάς   υπάρχουν τόσο φυσικά όσο και ιστορικά μνημεία, όπως το σπήλαιο του Σάκκου, ο ναός του Απόλλωνα, τα ερείπια της παλιάς πόλης και το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Στο σπήλαιο του Σάκκου βρέθηκαν ευρήματα από την προϊστορική περίοδο, ενώ τα ερείπια του αρχαίου ναού (που εικάζεται ότι ανήκε στον Απόλλωνα )με τις υπέροχες δωρικές κολώνες που στέκουν ακόμα έξω από τη Σκάλα κατά μήκος του δρόμου για τον Πόρο, χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου ξαναχτίστηκε μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1953 χρησιμοποιώντας κάποια από τα ερείπια του ναού του Απόλλωνα. Ο ναός ερευνήθηκε από το Σπ. Μαρινάτο το 1960 και το 1969 από τον Π. Καλλιγά χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η ανασκαφή του. Το μνημείο αποτελούνταν από πρόδομο εν παραστάση, επιμήκη σηκό και αβαθή οπισθόδομο εν παραστάση, ενώ πιθανότατα αρχικά είχε και πτερό.  Κατά την τελευταία ανασκαφή στο χώρο βρέθηκαν λίθοι από την ανωδομή και κομμάτια από τη στέγη του μνημείου, που περιελάμβαναν κα