Kefalonian Paths

Ο τάφος είναι θεμελιωμένος στο επικλινές και βραχώδες άνδηρο στο Μπόρζι και έχει προσανατολισμό από Ν. προς Β. Το ιδιαίτερα μακρύ και στεγασμένο στόμιο του έχει μήκος 3,35 πλάτος 0,90-1 και ύψος 1,90 μ. Η κορυφή του θόλου βρέθηκε βυθισμένη. Από τη διενεργηθείσα ανασκαφή διαπιστώθηκε ότι κατέρρευσε κατά τα χρόνια της Βενετοκρατίας, όταν ο τάφος χρησιμοποιήθηκε ως κατάλυμα. Όπως συμβαίνει συνήθως με τους θολωτούς τάφους, είχε συληθεί ήδη από την αρχαιότητα. Από τα δ ιασωθέντα κτερίσματα συνάγεται ότι η ταφική του χρήση διήρκεσε από τα μυκηναϊκά έως και τα ελληνιστικά χρόνια. Δεδομένης της διαχρονικής χρήσης του τάφου, ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ταφικά έθιμα, καθώς και τα λίγα αλλά πολύτιμα μικροαντικείμενα - κτερίσματα που έφερε στο φως η ανασκαφική έρευνα. Ο τάφος έχει διάμετρο 6,80 και σωζόμενο ύψος 3,95 μ. και είναι δομημένος στη θέση άλλου μικρότερου, που είχε καταρρεύσει για άγνωστη αιτία γύρω στο 1350 π.Χ. Το πωρολιθικό υλικό τ

 Η ρωμαϊκή έπαυλη στη θέση Σκάλας Κεφαλονιάς αποκαλύφθηκε το έτος 1957, μετά από ανασκαφή του Β. Καλλιπολίτη. Από την έπαυλη διατηρήθηκαν έξι χώροι, εκ των οποίων ο Ι είναι ο προθάλαμος, οι ΙΙ, ΙΙΙ και IV θάλαμοι, ο V δωμάτιο και ο έκτος (VI) υπαίθρια αυλή. Το μνημείο εκτεινόταν αρχικά προς τα ανατολικά, οι τοίχοι του όμως κόπηκαν κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο, κατά την οποία ο κεντρικός θάλαμος (ΙΙΙ) μετατράπηκε σε εκκλησία με αψίδα. Είναι πιθανό ότι η έπαυλη περιλάμβανε και λουτρά με υπόκαυστα, ίσως Νυμφαίο, στο ανατολικό τμήμα, όπου το 1822 κατασκευάστηκε μεγάλη δεξαμενή. Αξιοσημείωτη κατά τον ανασκαφέα είναι η θέση της κύριας εισόδου του κτιρίου, από τη νότια πλευρά, παράλληλα προς την οποία διερχόταν η κοίτη ενός χειμάρρου. Αυτό σημαίνει ότι η προσπέλαση θα πρέπει να γινόταν με ξύλινη γέφυρα, ίσως για λόγους ασφαλείας. Ιδιαίτερα σημαντικός είναι ο ψηφιδωτός διάκοσμος των δαπέδων του κτιρίου. Ο προθάλαμος (Ι) φέρει μωσαϊκό δάπεδο με παράσταση Φθόνου, με τη μορφή

Διαβαίνοντας το στενό Κεφαλονιάς-Ιθάκης, έχεις μια πρώτη εικόνα για το τι πρόκειται να συναντήσεις φτάνοντας στο νησί. Περιτριγυρισμένη από καταπράσινα βουνά στο βάθος ενός θαλάσσιου φυσικού λιμανιού, η Σάμη της Κεφαλονιάς αποτελεί έναν σημαντικό σταθμό για πολλούς προορισμούς.  Η φύση έχει υπάρξει ιδιαίτερα γενναιόδωρη με την περιοχή της Σάμης, αφού περιβάλλεται από έντονη βλάστηση, υπόγεια σπήλαια και όμορφες λίμνες. Στη θέση του σημερινού οικισμού έχουν βρεθεί υπολείμματα κατοίκησης από την Πρωτοελλαδική περίοδο.  Τα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης της Σάμης,  μπορούν να βρεθούν στο Όρος Λαπίθα, πάνω από το λιμάνι της. Φτάνετε εκεί ακολουθώντας  μια σειρά από γραφικά μονοπάτια, τα οποία συνδέουν μερικά γειτονικά ρωμαϊκά εναπομείναντα ευρήματα. Η αρχαιότερη αναφορά βρίσκεται στον Όμηρο, ο οποίος την αναφέρει ως τμήμα του βασιλείου του ηγέτη των Κεφαλλήνων, Οδυσσέα. Είναι η εποχή κατά την οποία οι Κεφαλλήνες πήραν μέρος στον Τρωϊκό Πόλεμο. Στα γεωμετρικά χρό

Πέντε χιλιόμετρα έξω από το Αργοστόλι, πηγαίνοντας προς Πεσσάδα βρίσκονται οι Τάφοι Μαζαρακάτων οι οποίοι βρέθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο νεκροταφείο της μυκηναϊκής περιόδου που τα ερείπια του μαρτυρούν την εποχή μυκηναϊκού πολιτισμού που άκμαζε σε αυτή την περιοχή. Το 1810 βρέθηκαν τυχαία οι πρώτοι τάφοι στα Μαζαρακάτα από τον Ελβετό ταγματάρχη του Αγγλικού στρατού Charles Philippe de Bosset. Τα ευρήματα, αγνώστου τότε πολιτισμού προέρχονται, χαρίστηκαν από τον de Bosset στο Μουσείο της πατρίδας του, Neuchatel. Από το ίδιο νεκροταφείο συνεχίστηκαν οι συστηματικές ανασκαφές στο νησί, όταν ο Ολλανδός φιλάρχαιος Goekoop ζητώντας να αποδείξει ότι η Κεφαλληνία είναι η ομηρική Ιθάκη. Πολλές ανασκαφικές δραστηριότητες έλαβαν χώρα το 1908 και το 1909 από τον Καββαδία, ο οποίος μαζί με τον Colonel De Bosset ερεύνησαν 16 θολωτούς τάφους και 83 ταφές. Κάτω από τους τάφους υπήρχαν δρόμοι και σπήλαια μέσα στα οποία γινόταν η μεταφορά των νεκρ