Όρος Αίνος, ένα σκηνικό αδάμαστης ομορφιάς στην Κεφαλονιά

Η οροσειρά του Αίνου βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της Κεφαλονιάς και έχει

κατεύθυνση ΝΑ προς ΒΔ με συνολικό μήκος 10 χιλιόμετρα. Οι Κεφαλλονίτες αποκαλούν τον Αίνο «Μεγάλο Βουνό» γιατί είναι το ψηλότερο βουνό της Κεφαλονιάς και των Ιόνιων Νησιών, το οποίο αποτελεί και εθνικό δρυμό από το 1962. Ο κυριότερος σκοπός της ίδρυσης του Εθνικού Δρυμού Αίνου ήταν η διαφύλαξη της Κεφαλληνιακής ελάτης (Abies cephalonica) το μοναδικό στον κόσμο είδος ελάτου και άλλων χλωριδικών ιδιαιτεροτήτων, όπως είναι τα ενδημικά φυτά και οι σχηματισμοί μακίας βλάστησης.

Η ψηλότερη κορυφή του Αίνου ονομάζεται Μέγας Σωρός, απ' όπου φαίνεται καθαρά η Ζάκυνθος. Είναι αμυδρά ευδιάκριτη από την Λευκάδα, τις κοντινές ακτές της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδος. Έχει ύψος 1.628 μέτρα, ύστερα από πυρκαγιά, η πλευρά του βουνού προς την πρωτεύουσα του νησιού, Αργοστόλι, είναι σχεδόν απογυμνωμένη.Η άλλη πλευρά του Αίνου, στους πρόποδες του οποίου είναι χτισμένο το όμορφο, παραδοσιακό χωριό Πυργί, είναι καλυμμένη με το σπάνιο και προστατευόμενο έλατο.

Ο Αίνος, ένα μνημείο της φύσης, προσελκύει το ενδιαφέρον τόσο των τουριστών, όσο και

των οικολόγων, οι οποίοι καταβάλλουν τα μέγιστα για να μείνει ζωντανός και να αναπαραχθεί ξανά στο μέγιστο βαθμό ο φυσικός πλούτος του βουνού που κοσμεί ολόκληρο

το νησί.

Στην κορυφή του Αίνου στα αρχαία χρόνια βρισκόταν ο ναός του Αίνειου ή Αινήσιου Δία, όπου ανώτατοι ιερείς πρόσφεραν θυσίες. Όποιος κοιτάξει από την κορυφή του Αίνου προς τα δυτικά, κάτω στη θάλασσα βλέπει ένα μικρό ακατοίκητο νησάκι που λέγεται Δίας. Στο νησάκι αυτό τα αρχαία χρόνια υπήρχε κι άλλος ναός, αφιερωμένος κι αυτός στον πατέρα των θεών. Όταν οι ιερεις που βρίσκονταν στο νησάκι πρόσφεραν θυσίες, ο καπνός γινόταν ορατός από τους ιερείς στην κορυφή του Αίνου. Αντίστοιχα, πολλές φορές οι ιερείς στο νησάκι άρχιζαν τις θυσίες τους μόλις έβλεπαν τους καπνούς από το ιερό στον Αίνο.

Στον Εθνικό Δρυμό Αίνου και σε υψόμετρο 1.500 μ. βρίσκεται ένα εντυπωσιακό κτίσμα 1.200 τετραγωνικών μέτρων. Το κτίριο αυτό κατασκευάστηκε το 1936, την περίοδο της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά (1936-1940) γι’ αυτό κι είναι γνωστό ως «κτίριο Μεταξά». Το κτίριο, ιταλικής αρχιτεκτονικής το οποίο θα λειτουργούσε ως σανατόριο 40 δωματίων και ορεινό καταφύγιο εγκαταλείφθηκε με τον πόλεμο, πριν ακόμα λειτουργήσει. Κατά τη διάρκεια της κατοχής εγκαταστάθηκαν σ’ αυτό κατοχικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρές ζημιές. Στη συνέχεια και πάλι δεν χρησιμοποιήθηκε λόγω των σεισμών του 1953 που το κατέστρεψαν σχεδόν ολοκληρωτικά. Το 1999 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο και το 2004 άρχισαν εργασίες επισκευής και αναβάθμισης προκειμένου να λειτουργήσει ως Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης και να αποτελέσει μια μόνιμη εστία πληροφόρησης για την περιοχή. Επίσης να προσφέρει τις απαραίτητες υποδομές για την επιστημονική έρευνα και τη λειτουργία του φορέα Διαχείρισης του Ενικού Δρυμού Αίνου.

Τα Δρακόσπιτα...

Όταν ξεκινάει κάποιος να μελετήσει μεταφυσικά φαινόμενα όπως οντότητες, μυθικούς τόπους δύναμης, στοιχειωμένα μέρη και άλλα παρόμοια, όλα είναι μια πρόκληση για το μυαλό. Όταν όμως έχει να κάνει με απτά μνημεία αγνώστου προελεύσεως και χρησιμότητας, τότε πρόκειται για μία πρόκληση στη γνώση ιστορικών γεγονότων, και όχι παιχνίδι φαντασίας. Ο ερευνητής καλείται να πατήσει τα μισοσβησμένα χνάρια του χρόνου και να τα ερμηνεύσει. Εκεί που η ουτοπία συναντά την πραγματικότητα, το παρελθόν το παρόν κι η ιστορία τη φαντασία, δημιουργείται μία ατμόσφαιρα δέους. Ακριβώς αυτό συμβαίνει με τα γνωστά δρακόσπιτα. Για όσους έχουν επισκεφτεί έστω και ένα από αυτά, είναι αδύνατον να μην αναρωτηθούν για το πώς κατασκευάστηκαν αυτά τα μεγαλουργήματα. Πλίνθοι βάρους πολλών κιλών, στοιβάζονται προσεκτικά με άψογη αρμοδεσία, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα κτίσμα γιγαντιαίων διαστάσεων. Το μεγαλύτερο δέος απ' όλα, το δημιουργεί η τοποθεσία τους. Δύσβατα μέρη πολλές φορές (Εύβοια, Κεφαλονιά, Υμηττός και αλλού), με σχεδόν απόκρημνα βράχια.

Στην πανέμορφη νήσο Κεφαλονιά, στις κατάφυτες περιοχές του Αίνου, του όρους όπου φύεται η παγκοσμίως σπάνια και μοναδική μαύρη ελάτη, από την οποία κατασκευάστηκαν τα ιερά πλοία των Αθηναίων, η Αργώ και τα πλοία του Οδυσσέα. Εκεί, υπάρχει ένα απόκρημνο σημείο όπου η θέα κόβει την ανάσα. Ο απότομος γκρεμός που ξεκινάει ελάχιστα μέτρα από το δρακόσπιτο της Κεφαλονιάς, προκαλεί ανατριχίλα.Πλέον έχουν μείνει μόνο ελάχιστα ερείπια, ικανά όμως να δώσουν στον επισκέπτη την εικόνα του τι υπήρχε εκεί. Στη γύρω περιοχή, δεν υπάρχει ούτε ένα σημάδι λάξευσης βράχων που να παραπέμπει στον τρόπο και τον τόπο δημιουργίας των πλίνθων.

Θρύλοι...

Πλήθος θρύλων και παραδόσεων για φοβερούς δράκοντες που έτρωγαν ανθρώπους και ζώα συνδέονται με το Μεγάλο Βουνό. Διαβάστε μερικές από αυτές:

Στο δάσος του Άγιου Νικόλα, στο Ανεμοδούρι, στη ρίζα του βουνού Έλατου, ήταν ένας φοβερός δράκοντας, πώτρωγε ανθρώπους και ζώα. Ήταν χοντρός σα δυο βόδια και μακρύς πολλές πήχες. Είχε και δυο φτερούγες. Εξ αιτίας αυτού κανένας δεν τολμούσε να πάει στην εκκλησιά του Άγιου Νικόλα. Μόνο ευρέθη ένας, που ήταν πολύ παλικάρι, και πήγε και πάλεψε με το δράκοντα και τον εσκότωσε. Και το σώμα του [του δράκοντα] το έφεραν και το έκαψαν μπροστά στην εκκλησιά του Άγιου Νικόλα. Σ΄ εκείνον που το σκότωσε η Κυβέρνηση του χάρισε όλο το δάσος δυτικά του Έλατου και το έχει ως τώρα η φαμίλια του.

Η περιοχή Φαγιά, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά της από ένα θηρίο, θηρίο άγριο και μοναδικό, όπως το αποκαλούσαν οι ντόπιοι. Το θηρίο αυτό κατασπάραζε όλα τα ζώα που πήγαιναν εκεί. Ίσως έτρωγε και ανθρώπους. Έμοιαζε με τεράστιο φίδι και είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων της περιοχής. Δύο γενναία αδέλφια, οι Λουκίσσα από το Κάστρο αποφάσισαν να το σκοτώσουν. Πήραν την ευλογία και τις ευχές του ιερέα και του λαού και ξεκίνησαν. Ο ένας αδελφός φόρεσε ένα δέρμα από ζώο και πάνω κάρφωσε ξυράφια και άλλα αιχμηρά αντικείμενα. Στο χέρι του κρατούσε ένα σπαθί. Ο άλλος πήρε μαζί του ένα τσεκούρι. Το φοβερό θεριό κατάπιε τον πρώτο αδελφό Λουκίσσα. Τα ξυράφια όμως και το σπαθί που κρατούσε, του τρύπησαν την κοιλιά. Ο άλλος άρχισε να χτυπάει δυνατά το θεριό με το τσεκούρι στο κεφάλι και κατάφερε να το σκοτώσει. Όταν το έμαθαν οι κάτοικοι έτρεξαν και τον βοήθησαν και έβγαλαν πεθαμένο βέβαια, από την κοιλιά του θεριού τον αδελφό του. Η περιουσία ανατολικά του Αγίου Νικολάου μέχρι τα Σιμωτάτα και δυτικά του αγίου Νικολάου μέχρι το Φαγιά δόθηκε σαν δώρο για τη γενναιότητά του και το καλό που έκαμε στο Λουκίσσα.

Το Μοναστήρι στα Σίσια είχε κοπάδια από γίδια, που βοσκούσαν στις πλαγιές του Αίνου. Κάθε δυο-τρεις μέρες χανόταν κι από ένα γίδι. Ο μισθωτός τσοπάνης ανέβηκε μια μέρα σ΄ ένα έλατο, να δει τι συμβαίνει. Ξαφνικά βλέπει ένα τεράστιο φίδι να καταπίνει ένα γίδι. Τρέχει και το λέει στους ιερομόναχους και στους καλόγερους του μοναστηριού, που αμέσως, μόλις το έμαθαν, άρχισαν τις παρακλήσεις στην Παναγία ζητώντας της να σταματήσει το κακό. Την άλλη μέρα δυο μεγάλοι αετοί πέρασαν πάνω από το Μοναστήρι και συνέχισαν το δρόμο τους προς το Μεγάλο Βουνό. Την ώρα που το θεριό κατασπάραζε το γίδι, όρμησαν οι αετοί και το σκότωσαν. Πέταξαν γρήγορα-γρήγορα και πήγαν στις πηγές του Μοναστηριού, για να πλύνουν το ράμφος τους από το δηλητήριο του φιδιού. Ο ένας αετός κατάφερε και έπλυνε το ράμφος του. Ο άλλος όμως δεν πρόλαβε. Έπειτα από λίγες μέρες οι καλόγεροι τον βρήκαν πεσμένο μπροστά στην εκκλησιά της Παναγίας των Σισίων.

Σαν να υψώνεται από το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και στέκεται ψηλό και ογκώδες πάνω από όλα, το όρος Αίνος αγκαλιάζει τις μεγάλες ποικιλότητες που η Μητέρα Φύση φιλοτέχνησε στην Κεφαλονιά.

Περπατήστε ανάμεσα στην πλούσια βλάστηση στο βαθύ πράσινο δάσος Μαύρου Ελάτου. Ενώ πίνετε νερό από την πηγή, γνωρίστε τα φημισμένα άγρια άλογα με δέος. Τα ευγενή ζώα έχουν επιζήσει για αιώνες στην άγρια φύση, αλλά λιγότερα από αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν. Η ομοιότητά τους με τα αρχαία γλυπτά αλόγων είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Εδώ μπορείτε επίσης να συναντήσετε διάφορα σπάνια είδη πανίδας, όπως αλεπού, λαγό, μαύρο δρυοκολάπτη κι άλλα.

Κατά τη διάρκεια μιας πεζοπορίας περισσότερες εκπλήξεις θα έρθουν. Εξερευνήστε αχαρτογράφητα μονοπάτια με μυστηριώδεις λίμνες και σπήλαια απαράμιλλης ομορφιάς...